Kochałam te dni, kiedy poświęcałeś mi tyle czasu. Czułam, że rodzi się coś między nami. To takie banalne.
A dziś patrzę w Twoje oczy siódmy rok.
Anatomia duszy
KWIETNIA 5, 2017
Siedemdziesiąt trzy miesięcy cudu.
Siedemdziesiąt trzy miesięcy miłości.
Siedemdziesiąt trzy miesięcy namiętności.
Siedemdziesiąt trzy miesięcy szczęścia.
Siedemdziesiąt trzy miesięcy wariacji.
Siedemdziesiąt trzy miesięcy uśmiechu.
Siedemdziesiąt trzy miesięcy dobra.
Siedemdziesiąt trzy miesięcy...
MARCA 25, 2017
Studia wiedzy i życia.
Coś tam, coś tu. Tonę w notatkach. Próbuję kontrolować nowe media; komunikację wizualną, środowisko cyfrowe, sztuczne kanony piękna... Próbuję kontrolować swój umysł.
I nawet nie wiesz jaką sprawia mi to frajdę.
MARCA 21, 2017
Trochę czuję się obco, tu i teraz, ale próbuję. Chcę przywrócić dawny, pierwotny stan zatrzymywania wspomnień w sieci.
Od ostatniego regularnego pisania minęło jakoś dwa, może nawet trzy lata.
W tak zwanym międzyczasie zdążyłam przeprowadzić się o pół Polski dalej, przeżyć najintymniejsze chwile i mieć kieszenie pełne miłości, poczuć się jak wypluta guma do żucia, skreślić osoby, wybić dwie kategorie na plastiku, studiować trochę nietypowy kierunek, skończyć 21 lat, zafarbować włosy na bordowo... mogłabym tak wymieniać bez końca.
W tak zwanym międzyczasie zdążyłam przeprowadzić się o pół Polski dalej, przeżyć najintymniejsze chwile i mieć kieszenie pełne miłości, poczuć się jak wypluta guma do żucia, skreślić osoby, wybić dwie kategorie na plastiku, studiować trochę nietypowy kierunek, skończyć 21 lat, zafarbować włosy na bordowo... mogłabym tak wymieniać bez końca.
To takie proste, zwyczaje - wiem.
Ale ta prostota i zwyczajność momentów pokazała prawdę. Prawdę życia codziennego.
Cześć, wracam, chyba.
Koty za płoty.
Subskrybuj:
Posty (Atom)